9 Plante Wat Regtig In 'n Begraafplaas Hoort

2024 Outeur: Bailey Albertson | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 12:53

9 pragtige plante wat regtig in 'n begraafplaas hoort

Verteenwoordigers van alle godsdienste veredel die begraafplase van familielede en vriende en plant 'n verskeidenheid blomme en bome. Tradisioneel het elke kultuur sy eie plante, wat hartseer en hartseer simboliseer, en dit is die beste in die begraafplaas.

Iris

Vir Christene is iris die blom van die Maagd Maria, dit is, net soos die lelie, gevind op die beelde wat aan die Moeder van God gewy is. Maar as die lelie 'n simbool van reinheid is, dan is die iris die verpersoonliking van die hartseer wat die hart en siel van Maria gevul het, wat die lyding van haar seun Jesus Christus gesien het.

Daarom is die blom, wat 'n teken van pyn, hartseer en dood geword het, dikwels naby die grafstene geplant. Iris word ook geassosieer met wedergeboorte (iemand is oorlede, maar het vir altyd in u hart gebly).

Viooltjie

Violette Grieke beskou 'n simbool van hartseer en dood. Sy het gedien as 'n versiering vir die bed en grafte van jong, ontydige meisies.

Volgens die legende was die god van lig en son Apollo verlief op die dogter van die titaan Atlas en het haar vererg met sy versengende strale.

Volgens 'n ander weergawe was die dogter van die Donderaar en die godin Demeter eenmaal besig om viooltjies in die bos te versamel en is dit gesteel deur die god van die koninkryk van die dode, Hades. Bang het Persephone die blomme laat val, waarna dit op die grond begin groei het.

Wit calla lelies

Volgens die gebruik wat algemeen in die Katolieke lande van Europa versprei word, word slegs wit blomme na die begrafnis gebring. Aangesien calla-lelies oorspronklik uitsluitlik wit van kleur was, word dit meestal gebring. Met verloop van tyd het hulle sterk met begrafnisse verband gehou en begrafnisstoetse "vergesel". Dit is gebruiklik dat Europeërs calla in die begraafplaas plant.

Dit word nie aanvaar om calla-lelies aan bejaarde dames te gee nie (kan verstaan word as 'n wenk van 'n dreigende dood).

Sipres

Sipres word in die Westerse kultuur as 'n tradisionele simbool van dood en begrafnis beskou. Dit word sedert antieke tye 'n begraafplaas genoem.

Die hartseer was so groot dat hy die lug gevra het om dit in 'n boom te verander. Die gode het gehoor gegee aan die versoeke en die jong man in 'n skraal sipresboom verander wat op die plek van sy vriend se dood gebly het.

Vir baie mense spreek sipres die idee van die ewige lewe van die siel uit. Europeërs glo dat die stygende kroon van 'n boom die siel die regte pad na die hemel wys.

Wit lelie

Die wit lelie word die blom van die dood genoem en die simbool van die Aankondiging, die teken van vergetelheid en getrouheid, die embleem van kuisheid en losbandigheid.

In antieke Egipte is die wit lelie geïdentifiseer met die hoop en verganklikheid van die lewe. Die lyke van oorlede Egiptenare is met fyn blomme verwyder. Een so 'n mummie met 'n lelie op die bors is nog in die Louvre.

Swart roos

In antieke Griekeland het sy die kort duur van die menslike bestaan verpersoonlik. Die grafte van die Hellenes is dikwels met 'n roosknop uitgebeeld, wat die oneindigheid simboliseer.

Op die doeke van die skilders het 'n swart roos rou betoon. Die dame wat met so 'n blom in haar hande uitgebeeld is, was 'n weduwee.

Anjer

Soos die legende sê, het Artemis op 'n dag van 'n onsuksesvolle jag teruggekeer en 'n herder op die fluit sien speel, waarvan die geluide al die diere bang gemaak het. Die woedende godin het die musikant doodgemaak deur 'n pyl in sy hart te skiet.

Volgens die tradisies van bloemiste is 'n gestreepte anjer deel van 'n rouboeket as 'n versoek om venis van die oorledene, as u dit nie gedurende sy leeftyd reggekry het nie.

Maagdenaar

Die onpretensieuse immergroen kruipende maagdenkel verpersoonlik uithouvermoë en lewenskrag, onsterflikheid.

Daar word geglo dat 'n blom bo die ingang van die huis in staat is om bose geeste af te skrik. Bosse word dikwels op kerkhowe in Europa geplant as teken van getroue herinnering en ewige liefde.

Krisant

In Europa is 'n wit krisant 'n teken van geweldige hartseer.

In Italië beteken dit diep hartseer en verlies. In Engeland is krisante bedoel vir begrafnisse. In Frankryk word kranse van streng plante op grafte geplaas. In Japan is dit sowel die blom van die dood as die keiser.

Volgens die Chinese legende is 'n vrou se seun dood. Op pad na sy rusplek het sy veldblomme versamel en die graf daarmee versier. Met die koue weer het sy 'n boeket kunsmatige krisante onthou wat haar ma aan haar gegee het. Sy het dit na haar seun se graf gebring. Trane van hartseer het die grond natgemaak en die blomme laat herleef. Hulle bittere aroma verpersoonlik al die hartseer van die moeder en die pyn van haar verlies.