Het Honde 'n Siel En Waarheen Gaan Dit Na Die Dood: Opinies Van Verskillende Godsdienste

2024 Outeur: Bailey Albertson | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 12:53

Het honde 'n siel en waarheen gaan dit na die dood?

Die verlies van 'n troeteldier is 'n tragedie. Dit kan makliker wees om te oorleef as die eienaar weet wat met die troeteldier na die dood gebeur. Het honde 'n siel en waarheen gaan dit? Op hierdie vraag gee aanhangers van verskillende godsdienste verskillende antwoorde.

Het diere 'n siel?

Volgens die kanons van die Judaïsme is daar verskillende siele. Diere word slegs met Nefesh toegerus - 'n liggaamsdeel. Die man het ook Ruach en Nesham ontvang. Die eerste word geassosieer met emosies en die stryd tussen goed en kwaad. Neshama hou verband met die verstand. Daar is 'n weergawe dat selfs lewelose voorwerpe 'n deel van Nefash het, wat dit moontlik maak om te bestaan. Die Almagtige gee hierdie siel 'n rukkie en neem dit terug as dit tyd is.

Vir Christene is dinge nie so eenvoudig nie. Daar word geglo dat baie verduidelijkings by die vertaling van die Bybel uit Hebreeus in Russies verlore gegaan het, waaronder die verdeling van die siel in verskeie vlakke. As gevolg hiervan het al drie dele bloot die siel genoem. Hieruit het verwarring en dubbelsinnigheid ontstaan: selfs priesters stem nie altyd saam of diere 'n siel het en of hulle na die dood in die hiernamaals beland nie.

Daar is direkte aanduidings in die teks van die Bybel dat diere 'n siel het. Baie priesters, wat na die oorspronklike bron verwys, verklaar egter dat mense en honde baie verskil. Daar is selfs 'n teorie dat diere wat met mense kommunikeer anders is as wilde, aangesien hulle opgevaar het as gevolg van kontak met die siel van 'n hoër vlak - mens.

Een van die tekenprente vertel dat alle honde beslis hemel toe sal gaan.

Die Moslem-vertaling is meer korrek, dus word die verdeling van siele in vlakke behoue gebly. Oor die algemeen lyk die posisie soos Judaïsme: honde het 'n siel, maar dit behoort tot die laer orde. Daar is geen direkte aanduidings dat diere ná die dood in die hiernamaals beland nie, maar daar word geglo dat alle diere op die oordeelsdag opgewek sal word om hul regte reg te stel en volkome geregtigheid te bewerkstellig. Eers daarna sal hulle tot stof verander. Indirek kan dit beskou word as 'n bevestiging dat die siele van troeteldiere êrens heen gaan, waar hulle die oordeelsdag verwag.

Die aanhangers van Hindoeïsme het die teenoorgestelde mening: die siel van 'n dier is gelyk aan die van 'n mens en gaan ook deur baie reïnkarnasies. Toe sy uiteindelik Moksha (bevryding) bereik, verloor sy haar individualiteit en los dit op in die Absolute. Beskou dit nie as iets sleg nie. Vir aanhangers van Hindoeïsme is dit eerder die hoogste ontwikkelingsfase en die hoofdoel van alle lewende dinge.

By die oorweging van Boeddhisme moet die tipe skool in ag geneem word. Die Suidelike Skool ondersteun die idee van die afwesigheid van 'n onsterflike siel by beide diere en mense. Daar word geglo dat die teenwoordigheid van die individuele 'ek' selfsug, gehegtheid, passie en ander onsuiwer gedagtes genereer. Die aanhangers van die noordelike skool glo inteendeel in die teenwoordigheid van 'n onsterflike siel in beide diere en mense.

Waarheen gaan die siele van honde na die dood?

Dit is moeilik om 'n eenduidige antwoord op hierdie vraag te gee, aangesien daar baie weergawes is. Iemand dink dat die siel van 'n dier slegs vir die duur van sy lewe aan hom gegee word, daarom verval dit na die dood. Ander glo dat daar 'n algemene plant- en dieresiel is waarby al die dooies aansluit. Terselfdertyd behou mense hul individualiteit. Aanhangers van Hindoeïsme ondersteun die teorie van reïnkarnasie, dit wil sê wedergeboorte na die dood.

Sommige Boeddhiste voer aan dat dit moontlik is om die siel van 'n dooie hond aan te moedig om 'n hondjie binne te gaan. Dit word egter as 'n sonde beskou, omdat hierdie siel sy eie pad het, dit na die volgende vlak moet beweeg, en dit word weerhou. Die Indiane het geglo dat die geeste van dooie diere hulle bewaar en in moeilike situasies gehelp het. Die teorie is wydverspreid dat diere die vermoë het om deur die reënboog hemel toe te gaan.

Daar word geglo dat slegs 'n liefdevolle eienaar die Rainbow Bridge sal kan oorsteek om na die dood weer met sy troeteldier te herenig.

Daar is ook 'n gelykenis dat katte en honde op hul meesters in die hiernamaals wag om laasgenoemde te verhoed of in die hemel te kom. Volgens hierdie weergawe moet 'n persoon die berg klim. As die eienaar hul troeteldiere goed behandel het, sal liefdevolle metgeselle hand bysit en dit makliker maak om te klim. Maar so 'n warm welkom wag nie op 'n wrede of onverskillige eienaar nie. In die beste geval sal hy self moet opklim, in die ergste geval sal die troeteldiere hom eenvoudig nie inlaat nie.

Video: die priester se mening oor die aanwesigheid van 'n siel in diere

In elk geval moet u besluit wat u in uself moet glo. Ongelukkig ondersteun baie godsdienste nie die idee van die onsterflikheid van dierlike siele nie. Daar is egter ook ander weergawes. Byvoorbeeld oor die transmigrasie van siele of hul lewe in die hiernamaals.