Wesens Van Die Slawiese Mitologie: Mooi En Skrikwekkend

2024 Outeur: Bailey Albertson | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 12:53

Slawiese mitiese wesens: mooi en skrikwekkend

Slawiese mites was nie net bewoon deur kinderagtige naïewe en vriendelike brownies, dom kikimors en watermense nie. In die beeste van die antieke Slawiërs was daar baie wesens wat nie minder skrikwekkend was as die antieke gode van Lovecraft nie.

Mitiese wesens van die ou Slawiërs

Die nagvrou, of middernag, is 'n bose gees wat uitgebeeld word as 'n somber en lelike vrou met 'n donker vel. In sommige volke was die vlermuis ook toegerus met lang en skerp kloue, en in die gebied van die moderne Wes-Belo-Rusland is geglo dat dit in 'n swart harige wurm kan verander. Die middernagtelike dame het, soos u sou raai, snags gekom. Sy was vyandiggesind teenoor mense, veral kinders. Daar is geglo dat dit sy was wat verantwoordelik was vir kinders wat snags huil, skree en swak slaap.

Gewoonlik het myotis nie alleen gekom nie, maar twee of drie individue

Maar jy moet nie dink dat die Slawiese man bedags niks gehad het om voor bang te wees nie. Middag (middag) verpersoonlik 'n gevaarlike, bedompige periode in die middel van die dag, wanneer die son so sterk ondergaan dat dit maklik die lewe kan neem van 'n slaaf wat in die veld gewerk het. Daar word geglo dat sy daders van die middagrus ter plaatse vermoor en die kop afgekap het. Vir die kinders wat op straat vergeet is, het die middagete ook nie jammer gekry nie - of sy het hulle doodgemaak, óf sy het 'n wisselaar geneem en aangebring.

Middag word gewoonlik voorgestel as 'n blonde meisie met 'n sekel waarmee sy die koppe afsny.

Terloops, oor wisselaars. Hierdie karakters kom ook in die Westerse mitologie voor, byvoorbeeld onder die Angelsaksers, waar die plaasvervangers van kinders hoofsaaklik deur feetjies bestuur word. In die Slawiese mitologie word daar ook veranderings gevind, en byna enige ander mitiese wese kan dit verlaat. Changelings is weerwolwe wat die vorm van 'n kind aanneem en die plek daarvan in die huis inneem. Daar is geglo dat 'n wisselaar kan onderskei word deur 'n slegte of skielik veranderde karakter, seerheid, verhoogde of verminderde eetlus. Die meeste samelewings het nie die verlaat van so 'n kind veroordeel nie. As daar dus al te veel monde in die gesin was, sou die ouers een van hul kinders as weerwolf kon verklaar en in die bos kon agterlaat. En dit is regtig eng.

Baba Yaga is 'n baie meer veelsydige en interessante karakter as wat jy sou dink. Sy het herhaaldelik haar hipostase verander van positief (assistent en adviseur) na negatief (kannibaal, bose heks) en terug. In die breë sin verteenwoordig hierdie karakter 'n skakel tussen die wêreld van die lewendes en die wêreld van die dooies. Baba Yaga is 'n wyse vrou (nie noodwendig 'n ou vrou nie) wat weet hoe om die grens tussen die wêrelde oor te steek en 'n leidraad vir die held te wees. Geen wonder dat sy een been het nie.

In 'n negatiewe gedaante ontvoer en eet Baba Yaga dikwels kinders

Daar was baie brownies in die Slawiese mitologie, en hulle het onder mekaar verskil deur 'spesialisasie'. Daar was ook klassieke brownies wat in 'n residensiële gebou woon en die gasvrou gehelp of verhinder het. Daar was ook skure wat in skure en skure gewoon het. Daar was ook binnehowe - in beheer van die plaaslike omgewing. Die brownie was nog altyd 'n neutrale wese, waarvan die gedrag afhang van die houding teenoor hom. Daar is nog altyd geglo dat die brownie van troos en netheid hou, en die vuil en lui pla, knibbel en selfs doodmaak. Brownies is dikwels die skuld gegee vir versmoring in hul slaap. Daar is geglo dat as dit moeilik is om asem te haal in die nag, dan is die brownie ontevrede met iets. Die volgende oggend, as 'n 'uitbetaling', het hy 'n bord melk en brood by die stoof gelaat.

In die vroeë weergawe is die brownie nie 'n kompakte geur van die grootte van 'n katjie nie, maar 'n groot wese wat in beheer is totdat die eienaars van die huis kan sien

Daar was ook talle weerwolwe in die Slawiese mitologie. Die bekendste van hulle is wolwe. Dit is mense (gewoonlik genesers of towenaars) wat weet hoe om die vorm van 'n wolf aan te neem. Anders as die Westerse konsep van weerwolwe, behou die Slawiese wolf in die reël vrye wil en rede, maar weet nie hoe om te praat nie. Die Suid-Slawiese volke meng die konsep van 'n gees en 'n wolf; hulle het dikwels een karakter wat albei funksies uitvoer (weerwolf en bloedsuiging).

Op verskillende tye het idees oor die voorkoms van wolfs baie verander - van groot hondsdol diere tot gewone wolwe wat op geen manier hul besitting aan mense verraai nie.

Viy is ook 'n karakter in die Slawiese boerdery. Gogol beskryf dit op grond van mites, en die beeld wat danksy N. V. Gogol bekend is, stem meestal ooreen met die idees van die ou Slawe. Viy is 'n wese uit die onderwêreld waarvan die blik in staat is om dood te maak (hierin is hy soortgelyk aan 'n basilisk). Sy oë is bedek met groot, buitensporige lang ooglede en wimpers. Viy kan dit nie alleen oplig nie, en daarom is daar langs hom gewoonlik 'n gevolg van handlangers (minstens twee) wat sy ooglede met 'n hooivurk lig.

Viy word in die sprokie "Ivan Bykovich" genoem as die man van 'n heks

Verlioka is 'n karakter in sprokies, waar hy 'n duidelike rol het. Dit is 'n tipiese brute-vernietiger, wat nie onderskei word deur intelligensie en vindingrykheid nie, maar met enorme fisieke krag. Verlioku is uitgebeeld en beskryf as 'n man van enorme gestalte, met breë skouers, met een oog (dit word nie gespesifiseer of hierdie oog in die middel van die voorkop is of nie), met 'n vasgehaakte neus en 'n ruige baard. In die klassieke verhaal oor Verlioka vermoor hy 'n ou vrou en haar twee kleindogters met sy kaal hande, waarna die held (of 'n groep helde) hom met slinksheid doodmaak.

Verliok kan nie verslaan word deur slegs op krag te vertrou nie

In teenstelling met die algemene opvatting, het Kikimora onder die ou Slawe gewoon, nie in moerasse nie, maar in huise en binnehowe. Hierdie wese was 'n persoon wat 'n 'verkeerde' dood gesterf het: 'n selfmoord, 'n baba, die verdoemdes. Met die uiterlike voorkoms van die kikimora is alles ingewikkeld - sy kan beskryf word as 'n lelike ou vrou, en as 'n meisie met lang vlegsels, en as 'n maer of ou man. Tog was die beeld van 'n maer vrou met 'n langwerpige gesig soos 'n eend, deurmekaar hare en lang arms agter haar vas. Kikimora verskyn gewoonlik in huise waar iets verkeerd loop. Sy het met huishoudelike lede gekommunikeer deur klop of gewone mensetale te gebruik. Maar meestal het sy nie gepraat nie, maar besig met allerhande liederlikhede - sy het dinge gegooi en geslaan, die inwoners van die huis in hul slaap gewurg, kinders en volwassenes met 'n skielike verskyning in 'n verskriklike gedaante bang gemaak.

Kikimora was gewoonlik onsigbaar en haar teenwoordigheid kon net aan 'n verdagte geraas in die huis herken word.

Slawiese mitologie is baie uitgebrei en interessanter as wat jy kan reken. Ongelukkig het baie min betroubare feite en beelde van karakters oorleef, maar dit is genoeg om 'n vollediger beeld te kry van die antieke slawe.